Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Raciborzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 800/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

R. B.

w dniu 03.08.2020r. w piwnicy budynku mieszkalnego przy ul. (...) w R., stosując sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu, poprzez kilkukrotne uderzenie ręką w głowę R. G. (1) spowodował u niego obrażenia ciała w postaci złamania ściany przedniej i przyśrodkowej lewej zatoki szczękowej, złamania ścian komórek lewego sitowia, złamania ściany dolnej lewego oczodołu z obrzękiem powiek oraz wybroczyn do spojówkowych oka lewego naruszające czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony R. B. zamieszkuje w R. przy ul. (...). W tym samym budynku przy ul. (...) mieszka również znany mu R. G. (1). W dniu 3 sierpnia 2020 r. w godzinach wieczornych oskarżony R. B. przebywał w piwnicy budynku. Wraz z nim przebywał tam P. B., który posiada obok kamienicy garaż i chciał pożyczyć od oskarżonego narzędzia. Tego dnia oskarżony, tak jak zdarzało się to już wcześniej, zostawił przed drzwiami swojego mieszkania śmieci. W związku z tym, że sytuacja ta nie miała miejsca po raz pierwszy wywołała u R. G. (1) zdenerwowanie. R. G. (1), nie panując nad swoimi emocjami postanowił udać się do piwnicy aby tam rozmówić się z oskarżonym. W tym celu zbiegł w dół klatki schodowej wykrzykując wulgaryzmy i słowa o treści „B. cwelu zabiję cię”. Słowa te kierował do oskarżonego.

Krzyki te oraz zbieganie ze schodów słyszała mieszkająca w budynku K. K. oraz jej partner A. O., którzy w tym czasie znajdowali się w swoim mieszkaniu. K. K. wyjrzała przez judasza znajdującego się w drzwiach jej mieszkania jednak nie dostrzegła nikogo. Poprosiła partnera aby sprawdził co dzieje się w budynku. A. O. zaczął się ubierać. Z klatki schodowej zaczęły dobiegać odgłosy szamotaniny.

W tym czasie oskarżony chciał wyjść z piwnicy, jednak nie zdążył zanim dobiegł do niego R. G. (1), który kierował w stronę oskarżonego wulgaryzmy. Krzyczał aby oskarżony przestał składować pod jego drzwiami śmieci. Znajdując się na korytarzu przed wejściem do pomieszczenia piwnicznego R. G. (1) zaczął kierować się bezpośrednio w stronę oskarżonego, miał zaciśnięte pięści. Oskarżony próbował porozmawiać z R. G. jednak ten zaczął atakować oskarżonego i uderzył go. Doszło do szarpaniny. Wtedy też piwnicę opuścił P. B.. Oskarżony w obronie własnej uderzał R. G. (1) rękami w głowę. Na tym szarpanina zakończyła się. Oskarżony podobnie jak R. G. był pod wpływem alkoholu.

Kiedy A. O. wyszedł na klatkę schodową zobaczył pijanego sąsiada R. G. (1). Z mieszkania wyszła również K. K.. Na schodach widoczne były ślady krwi a sam pokrzywdzony miał zakrwawioną twarz. Pokrzywdzony wskazał, że obrażenia jakie poniósł spowodował u niego R.. A. Z. policję oraz pogotowie ratunkowe. K. K. udzieliła pokrzywdzonemu pomocy.

Po przyjeździe karetki pokrzywdzony został przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala (...) w R.. Jeszcze tego samego dnia został wypisany do domu.

W wyniku zdarzenia oskarżony doznał urazów głowy w postaci zadarć i siniaków. Swoich obrażeń jednak nigdzie niż zgłosił. Rozmawiał natomiast z funkcjonariuszami Policji po ich przyjeździe na miejsce zdarzenia.

Pokrzywdzony R. G. (1) w dniu 4 sierpnia 2020 r. złożył w siedzibie KPP w R. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa na jego szkodę. Do protokołu przesłuchania dołączył zdjęcia klatki schodowej i piwnicy, na których widoczna była krew.

Z uwagi na okoliczność, że klatka schodowa została posprzątana oględziny miejsca zdarzenia przeprowadzone przez funkcjonariuszy Policji w dniu 4 sierpnia 2020 r. nie ujawniły śladów kryminalistycznych.

Z przeprowadzonej w sprawie opinii sądowo lekarskiej wynika, że w wyniku zdarzenia w dniu 3 września 2020 r. R. doznał złamania ściany przedniej i przyśrodkowej lewej zatoki szczękowej, złamania ścian komórek lewego sitowia, złamania ściany dolnej lewego oczodołu stłuczenia tkanek miękkich prawej okolicy czołowej i okolicy lewego oczodołu z obrzękiem powiek oraz wybroczyn do spojówkowych oka lewego. Do powstania stwierdzonych obrażeń mogło dojść w wyniku uderzenia czy nawet uderzeń w okolice twarzoczaszki. Obrażenia w postaci złamania przedniej i przyśrodkowej lewej zatoki, złamania ścian lewego sitowia, złamania ściany dolnej lewego oczodołu spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas powyżej 7 dni.

Pokrzywdzony po zdarzeniu korzystał ze specjalistycznej pomocy w poradni okulistycznej oraz poradni chirurgii szczękowo – twarzowej. Pozostawał na zwolnieniu lekarskim. Przyjmował zalecane leki. Zalecane były również zimne okłady na bolesne okolice, oszczędny tryb życia.

Oskarżony R. B. ma 38 lat. Posiada wykształcenie zawodowe jako piekarz. Jest kawalerem. Na utrzymania posiada roczne dziecko. Utrzymuje się z pracy zarobkowej w (...) K. otrzymując wynagrodzenie miesięczne w wysokości około 2500 zł netto. Był karany. Nie był leczony psychiatryczne, neurologicznie, odwykowo.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. B.

Częściowo zeznania świadka R. G. (1)

Zeznania świadka K. K.

Zeznania świadka A. O.

Zeznania świadka Z. W.

Zeznania świadka P. B.

Dokumentacja medyczna

Protokół oględzin

Dokumentacja fotograficzna

Karta karna

Opinia sądowo- lekarska

k. 79-80, k. 99

k. 2-3, 108

k. 26, 107

k. 28, 100

k.82, k. 100

k.111

k. 7-8, 59

k. 10-11

k. 12-15

k. 25, 105

k. 64-65

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

xxx

xxx

xxx

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

xxx

xxx

xxx

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego R. B.

Częściowo zeznania świadka R. G. (1)

Zeznania świadków K. K. i A. O.

Zeznania świadka P. B.

Zeznania świadka Z. W.

Pozostałe dowody

Opinia sądowo- lekarska

Przesłuchiwany na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawy do odmowy składania wyjaśnień. Przed Sądem złożył jednak wyjaśnienia, którym Sąd częściowo przyznał walor wiarygodności. Sąd uznał, że z uwagi na całokształt ujawnionych w toku postępowania okoliczności faktycznych na prawdzie polegały wskazania oskarżonego, że to pokrzywdzony jako pierwszy zachował się agresywnie, krzyczał do oskarżonego, że zabije a następnie ruszając w jego stronę z zaciśniętymi pięściami jako pierwszy zaatakował oskarżonemu, który zadziałał w samoobronie. Za takim przyjęciem przemawiały zeznania świadków K. K. oraz A. G., którzy zeznali, że słyszeli zbiegającego z góry mężczyznę, krzyczącego do oskarżonego, że go zabije przy czym nie słyszeli odgłosów nikogo innego. Jak się potem okazało krzyczącym mężczyzną był pokrzywdzony. Ponadto na taki przebieg zdarzenia może wskazywać, okoliczność, że jak przyznał sam pokrzywdzony pozostawał w konflikcie z oskarżonym odnoście pozostawianych przez oskarżonego śmieci, co pokrzywdzony uważał za wysoce naganne zachowanie. Na uwadze mieć także należało, że pokrzywdzony był tego dnia pod wyraźnym wypływem alkoholu, co dodatkowo mogło zwiększyć stopień okazywanej agresji. Na taki przebieg zdarzeń wskazują również zeznania P. B., bezpośredniego świadka zdarzenia, mimo że świadek nie był do końca pewien zaobserwowanego przebiegu wydarzeń. Oskarżony i pokrzywdzony wskazywał na obecność tego świadka podczas zajścia, co świadek potwierdził. Ponadto oskarżony nie ukrywał że tego dnia wypił kilka piw. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał za wiarygodne.

Z uwagi na okoliczność, że pokrzywdzony R. G. (1) w momencie zdarzenia był pod wpływem alkoholu (co wskazał sam jak również co potwierdzili świadkowie) i wielu okoliczności nie pamiętał Sąd podszedł do jego zeznań z duża ostrożnością i poczynił podstawą ustaleń faktycznych w sprawie jedynie te zeznania, które znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. W tym zakresie uznać należało, ze na prawdzie polegało wskazanie, że pokrzywdzony 3 sierpnia 2020 r. znalazł się w piwnicy budynku, w którym zamieszkuje aby zwrócić oskarżonemu uwagę co do pozostawianych przez niego śmieci. Z oskarżonym przebywał tam inny mężczyzna, którym jak później ustalono był P. B.. Na uwzględnienie zasługiwały również wskazania co do faktów po zdarzeniu, kiedy znalazł się na klatce schodowej i pomocy udzielili mu sąsiedzi, którzy wezwali policję i karetkę, którą zabrano pokrzywdzonego do szpitala. Na prawdzie polegały również wskazania odnośnie poniesionych przez obrażeń. Potwierdza je bowiem przedłożona dokumentacja medyczna oraz sporządzona opinia sądowo-lekarska. W pozostałym zakresie odmówił nadania zeznaniom świadka waloru wiarygodności.

Podstawą ustaleń faktycznych w sprawie sąd poczynił zeznania świadków K. K. oraz A. O.. Świadkowie ci jako sąsiedzi oskarżonego i pokrzywdzonego słyszeli hałasy i krzyki jakie miały miejsce przed zdarzeniem. Te okoliczności potwierdził oskarżony w wyjaśnieniach, którym sąd dał wiarę. Widzieli również pokrzywdzonego bezpośrednio po zdarzeniu. K. K. wskazywała, że pokrzywdzony miał zakrwawioną twarz. Zeznania te korelują z wnioskami wydanej opinii sądowo- lekarskiej, gdzie wskazano na obrażenia twarzy i głowy jakie poniósł R. G.. Wskazywali, że pokrzywdzony był pod wpływem alkoholu na co on sam wskazywał w swoich zeznaniach. Świadkowi Ci jako osoby obce dla oskarżonego nie maiły powodów by świadczyć na jego korzyść bądź nie. Ich zeznania były jasne, logiczne i spójne.

Z ostrożnością sąd podszedł do zeznań świadka P. B.. Świadek podczas składania swoich zeznań nie pamiętał wielu okoliczności lub nie był ich pewien. Jak wynikało ze złożonej przez niego relacji widział początek szamotaniny pomiędzy pokrzywdzonym i oskarżonym jednakże po chwili odszedł z miejsca zdarzenia. Wskazywał, że nie chciał się wtrącać ponieważ jest kaleką. Z uwagi na to że oddalił się nie widział obrażeń u pokrzywdzonego, wskazywał, że nie widział również aby oskarżony uderzał pokrzywdzonego. Wskazał jednak, ze to chyba pokrzywdzony uderzył pierwszy ,przybiegł do piwnicy i wymachiwał pięściami. Sąd uznał jego zeznania za wiarygodne ponieważ korespondowały z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadków.

Walor wiarygodności należało przyznać również zeznaniom świadka Z. W.. Świadek jako funkcjonariusz policji styczność ze zdarzeniem miał w ramach pełnienie obowiązków służbowych. Przyjął zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa od pokrzywdzonego. Jego zeznania zgodne były ze wskazaniami pokrzywdzonego w złożonym w sprawie zawiadomieniu. Z uwagi, że okoliczności zdarzenia świadek znał wyłącznie z relacji pokrzywdzonego, jego zeznania miały pomniejsze znaczenie przy ustalaniu stanu faktycznego sprawy.

Prawdziwość i rzetelność pozostałych dowodów nie była kwestionowana przez strony. Nie ujawniły się również okoliczności nakazujące Sądowi ich pominięcie przy ustalaniu stanu faktycznego w sprawie.

Sporządzona na potrzeby postępowania opinia jest pełna, jasna i nie zachodzą w niej sprzeczności. Została sporządzona przez kompetentnego specjalistę, dysponującego wiadomościami specjalnymi. Konkluzje opinii sformułowane zostały zgodnie z fachową wiedzą oraz zasadami doświadczenia życiowego. Opinia odpowiada na skierowane do biegłego pytania.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania R. G. (1)

Sąd odmówił jednak nadania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, który wskazał, że wraz z pokrzywdzonym poszarpali się i wymienili po jednym ciosie. Ze zgromadzonych w sprawie dowodów w postaci dokumentacji medycznej oraz opinii sądowo – lekarskiej płynie logiczny wniosek, że skoro pokrzywdzony poniósł takiego rodzaju obrażenia to nie mógł ich spowodować jednorazowy cios.

Jeśli chodzi o zeznania pokrzywdzonego R. G. (1) Sąd uznał, że jego zeznania w dużej mierze były niespójne, nielogiczne i nie korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i stały się podstawą ustaleń faktycznych jedynie w niewielkim wskazanym powyżej zakresie. W pozostałej części sąd uznał je za niewiarygodne. Przede wszystkim, świadek zaprzeczał, że do piwnicy budynku zbiegł zachowując się w sposób agresywny. Wskazywał, że był spokojny i chciał jedynie zwrócić uwagę oskarżonemu aby nie zaśmiecał klatki schodowej. Na zupełnie inne zachowanie oskarżonego wskazywali zarówno sam oskarżony jak i K. K., A. (...). Ponadto jego zeznania były niespójne. Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym wskazywał, że po zwróceniu uwagi to oskarżony powiedział do niego „zaraz Ci zajebie” i zaczęła się szarpanina. Przed sądem wskazywał, że najpierw kiedy był w piwnicy z psem to była wymiana słowna, a gdy odprowadził psa z którym miał tam być wrócił i zaczął szarpać się z oskarżonym. Nie potrafił przy tym wytłumaczyć czemu odprowadził psa do domu. Ponadto żaden ze świadków ani oskarżony żadnego psa nie widzieli. Ponadto sam pokrzywdzony wskazał, że zaczęli się kłócić i wiedział, że będzie bójka. Pokrzywdzony nie pamiętał kto pierwszy uderzył. Wskazywał, ze był pod wpływem alkoholu. Jego zeznaniom, zwłaszcza tym istotnym dotyczącym przebiegu szarpaniny i pobicia towarzyszyły sformułowania świadczące o niepewności wypowiedzi spowodowanej niepamięcią wydarzeń.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

R. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony materiał dowodowy potwierdził fakt popełnienia przez oskarżonego występku z art. 157 § 1 k.k. Przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym, a jego dokonanie następuje z chwilą realizacji skutku w postaci naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia trwającego powyżej 7 dni. Przedmiotem ochrony cytowanego przepisu jest zdrowie człowieka. Dla bytu przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. konieczne jest ustalenie związku przyczynowego pomiędzy działaniem sprawcy, a skutkami w postaci uszkodzenia ciała pokrzywdzonego. W rozpatrywanej sprawie zachowanie oskarżonego polegające kilkukrotnym uderzeniu ręką w głowę R. G. (1) spowodowało u niego tzw. średni uszczerbek na zdrowiu. W toku postępowania ustalono, iż na skutek uderzeń zadanych przez oskarżonego, R. G. (1) doznał obrażeń ciała w postaci złamania ściany przedniej i przyśrodkowej lewej zatoki szczękowej, złamania ścian komórek lewego sitowia, złamania ściany dolnej lewego oczodołu z obrzękiem powiek oraz wybroczyn do spojówkowych oka lewego co spowodowało naruszenie czynności narządów jego ciała na okres powyżej 7 dni. Powyższe zostało potwierdzone opinią biegłego a także zeznaniami R. G. (1). Niewątpliwie oskarżony musiał zdawać sobie sprawę, że atakowanie głowy, może spowodować poważne konsekwencje dla zdrowia pokrzywdzonego. Jego zachowaniu należy więc przypisać zamiar ewentualny.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.

R. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Biorąc pod uwagę całokształt ustalonych okoliczności faktycznych zdarzenia oraz jego przebieg Sąd doszedł do przekonania, iż oskarżony, działał w ramach obrony koniecznej, jednakże zastosował wobec pokrzywdzonego sposób obrony niewspółmierny do niebezpieczeństwa zamachu. W związku z powyższym kwalifikacja prawna czynu popełnionego przez oskarżonego obejmowała również przepis art. 25 § 2 k.k.

Nie ulega bowiem wątpliwości, iż działanie pokrzywdzonego polegające na tym, że po tym jak zbiegając po schodach krzyczał, że zabije R. B., krzyczał do oskarżonego i obrażał go ruszył w stronę oskarżonego z zaciśniętymi pięściami a następnie jako pierwszy uderzył stanowiło bezpośredni i bezprawny zamach na dobro prawne jakim jest życie i zdrowie oskarżonego. W takiej bowiem sytuacji wobec ataku ze strony pokrzywdzonego oskarżony był w niebezpieczeństwie i podjął obronę własnej osoby. Uczynił to wdając się z pokrzywdzonym w szamotaninę a następnie uderzając go kilkukrotnie ręka w głowę. Będąc pierwszy uderzony przez pokrzywdzonego, chcąc odeprzeć bezpośredni i bezprawny zamach na dobro chronione prawem dopuścił się jednak reakcji niewspółmiernej do okoliczności i zastosował środki bardziej intensywne, niż te, które konieczne były do odparcia ataku. Oskarżony naruszył dobro napastnika w stopniu większym niż było to rzeczywiście konieczne, tym samym przekroczył granice obrony koniecznej. Zdaniem Sądu, w szczególności z uwagi na rodzaj i zakres obrażeń jakie poniósł pokrzywdzony w wyniku obrony oskarżonego, działanie obronne R. B. należało uznać za eksces intensywny i ocenić je jako zachowanie bezprawne. Sąd doszedł do wskazanych wniosków oceniając proporcjonalność i współmierność obrony winna jako wypadkową wielu czynników, tj. intensywności, natężenia działań agresywnych, okoliczności zajścia, a także właściwości i cech atakującego i atakowanego.( tak wyrok SA. w W. z 24.11.2017 (...)) Pomimo, że zdaniem Sądu mamy do czynienia z kontratypem obrony koniecznej z art. 25 § 1 k.k. to jednak biorąc pod uwagę liczebność ciosów zadanych pokrzywdzonemu, ich intensywność a przede wszystkim konsekwencje zdrowotne jakie wystąpiły u pokrzywdzonego należało uznać, że oskarżony przekroczył granice tejże obrony. Pomimo, że przepis art. 25 § 1 k.k. wskazuje, ze działanie w ramach obrony koniecznej powoduje, że sprawca nie popełnia przestępstwa to w związku z faktem, że w sprawie mamy do czynienia z przekroczeniem granic tejże obrony zachowanie podjęte przez broniącego się oskarżonego uznać należy za bezprawne zgodnie z dyspozycją przepisu art. 25 § 2 k.k.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxx

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

xxx

☐

3.5.  Uniewinnienie

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

xxx

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. B.

1.

2.

1.

1.

Przystępując do wymierzenia oskarżonemu kary za popełnione przestępstwo Sąd wziął pod uwagę wytyczne z art. 53 § 1 i 2 k.k. Baczył, by kara swoją dolegliwością nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości jego czynu.

Jak już wcześniej wskazano, pomimo działania w ramach obrony koniecznej, z uwagi na przekroczenie jej granic, czyn przypisany oskarżonemu jest czynem bezprawnym i karalnym. Na uwadze mieć jednak należało, że natomiast, że stan obrony koniecznej, której granice oskarżony przekroczył, niewątpliwie determinuje ocenę stopnia jego społecznej szkodliwości oraz na ocenę stopnia zawinienia.

W ustalonym stanie faktycznym oskarżony znajdował się bowiem w anormalnej sytuacji motywacyjnej, w której podjął decyzję odparcia zamachu do jakiego doszło ze strony R. G. (1). . Znalazł się on w szczególnej sytuacji emocjonalnej, w której trudno mu było zachować taką rozwagę w działaniu, by broniąc się nie wyrządzić nadmiernej szkody napastnikowi. Biorąc pod uwagę jego motywację - chęć obrony przed wyrządzeniem mu krzywdy ze strony atakującego Sąd uznał, że stopień winy oskarżonego nie jest znaczny.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego R. B. Sąd opierał się o kryteria karygodności opisane w art. 115 § 2 k.k. Sąd uznał, że stopnień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu z uwagi na działanie w ramach przekroczenia granic obrony koniecznej nie jest wysoki jest jednak znaczny.Za taką oceną przemawia rozmiar obrażeń wywołanych u pokrzywdzonego, które skutkowały naruszeniem czynności narządów jego ciała na czas przekraczający siedem dni, jak również inne okoliczności czynu - z uwagi na stopień obrażeń wnioskować należy, że oskarżony używał znacznej siły i wielokrotnie uderzał R. G. (1) w wrażliwą część ciała jaką jest głowa.

Okoliczności związane z przekroczeniem granic obrony koniecznej i osobą oskarżonego uzasadniły jednakże zastosowanie wobec niego w oparciu o art. 25 § 2 k.k. dobrodziejstwa w postaci nadzwyczajnego złagodzenia kary przewidzianego w art. 60 § 6 pkt 4 k.k. Uwzględniając dotychczasową sylwetkę oskarżonego, który był wprawdzie karany jednakże nie za czyny przeciwko życiu i zdrowiu, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa – sąsiedzi wskazywali, że nigdy nie widzieli ani nie słyszeli by dochodziło do podobnych incydentów, jak również fakt, iż zachowanie oskarżonego mogło wynikać z konfliktu pomiędzy nim a sąsiadem, który tego dnia rozpoczął szamotaninę Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu kary w granicach wskazanych w przepisie ar. 157 § 1 k.k. byłoby w realiach rozpoznawanej sprawy niewspółmiernie surowe.

Wobec powyższego Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w ilości 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych. Tak wymierzona kara powinna spełniać swoją rolę wychowawczą wobec oskarżonego jak również kształtować postawę prawną społeczeństwa. Zachowanie jakiego dopuścił się R. B. nie wymaga surowej represji ale uświadomienia sobie naganności swojego postępowania.

Określając wysokość dziennej stawki grzywny Sąd miał na uwadze sytuację majątkową i osobistą oskarżonego, który jest kawalerem, posiada na utrzymaniu jedno dziecko i utrzymuje się z pracy zarobkowej osiągając z niej dochód około 2500 zł miesięcznie. Zapłata grzywny we wskazanej wysokości nie spowoduje więc dla niego zagrożenia egzystencji, będzie zaś stanowiła adekwatną i odczuwalną dolegliwość.

W punkcie 2 wyroku Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego R. G. (1) kwoty 3.000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Sąd orzekł wobec oskarżonego zadośćuczynienie mając na względzie zasadniczy cel jaki przyświeca tej instytucji, a mianowicie rekompensatę doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy wywołanej uszkodzeniem ciała, a tym samym bólu i cierpienia. Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd miał na względzie rodzaj naruszonych dóbr prawnych, zakres tego naruszenia, trwałość skutków i stopień ich uciążliwości polegający w tym wypadku na zasadniczo obrażeniach twarzoczaszki, które leczone były w poradniach specjalistycznych. Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że zadośćuczynienie w we wnioskowanej kwocie 20.000 zł będzie kwotą wygórowaną, a za odpowiednią uznał kwotę 3.000 zł oczywiście z tym zastrzeżeniem, iż pokrzywdzony ma możliwość ubiegania się o wyższą kwotę w procesie cywilnym jeśli uzna, iż zasądzona suma jest dla niego niesatysfakcjonująca.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

xxx

xxx

xxx

xxx

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

xxx

1.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Konsekwencją rozstrzygnięcia merytorycznego było orzeczenie o kosztach postepowania. Sąd na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 220 złotych i obciążył go opłatą w kwocie 200 złotych.

2.  1Podpis