Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Raciborzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2016r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu: 14/12/2016r.

sprawy:

M. P.

s. P. i A.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w okresie od sierpnia 2015r. do stycznia 2016r. w R. uporczywie uchylał się od wykonywania ciążącego na nim z mocy wyroku i ustawy obowiązku opieki przez niełożenie na utrzymanie swojej córki S. P. i przez to naraził ją na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w ramach powrotu do przestępstwa, w ciągu 5 lat, będąc uprzednio karany za przestępstwo podobne z art. 209 § 1 kk wyrokiem Sądu Rejonowego w Raciborzu dnia 19. 09. 2011r. sygn. akt (...) na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 21. 06. 2013r. do 21. 02. 2014r. w systemie dozoru elektronicznego,

tj. o czyn z art. 209 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego M. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 209 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 209 § 1 kk skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i od opłaty w sprawie.

Sędzia:

Sygn. akt II K 478/16

UZASADNIENIE

Z uwagi na wniosek oskarżonego M. P., zgodnie z treścią art. 423 § 1a kpk, Sąd sporządził uzasadnienie dotyczące jedynie rozstrzygnięcia o karze orzeczonej wobec oskarżonego.

M. P. został oskarżony o popełnienie czynu zabronionego z art. 209 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 209 § 1 kk skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Społeczna szkodliwość popełnionego czynu jest wysoka, gdyż swoim postępowaniem oskarżony naraził swoją małoletnią córkę na brak możliwości rozwoju w godnych warunkach materialnych.

Sąd wymierzając bezwzględną karę pozbawienia wolności uznał, że kara wolnościowa nie spełni celów w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Należy wskazać, iż przesłanką decydującą o tym, czy kara ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jest ocena, w jakiej postaci kara ta osiągnie cele wobec sprawcy przestępstwa, a więc rozstrzygnięcie to musi znajdować uzasadnienie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej.

Zgodnie z treścią art. 69 § 1 kk Sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Czyniło to niemożliwym uwzględnienie wniosku oskarżonego o orzeczenie kary pozbawienia wolności z zastosowaniem dobrodziejstwa warunkowego jej zawieszenia, gdyż taka kara nie spełniłaby swoich celów – zwłaszcza, że M. P. był już trzykrotnie karany za przestępstwo niealimentacji. Zdaniem Sądu wdrażanie oskarżonego do przestrzegania prawa i norm społecznych powinno przebiegać w warunkach zakładu karnego. Co prawda M. P. podjął działania mające na celu zmianę swojego stosunku do alimentowania córki i na rozprawie przedłożył 3 dowody wpłaty na rzecz komornika prowadzącego egzekucję. Były to jednak kwoty symboliczne i nie pokrywające wysokości zasądzanych alimentów. Zdaniem Sądu były to jedynie pozorowane działania oskarżonego mające na celu uniknięcie kary, a nie jego faktyczna poprawa i szczery żal, który mógłby wpłynąć na wymiar kary.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i opłaty w sprawie.

Sędzia: