Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Raciborzu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w R a c i b o r z u Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Maksoń-Prach

Protokolant: Agata Maruniak

w obecności Prokuratora: ---

po rozpoznaniu w dniu: 19. 11. 2014r., 11. 02. 2015r., 09. 04. 2015r., 19. 05. 2015r., 13. 07. 2015r., 29.10.2015r ;

sprawy:

M. K.

s. K. i A.

ur. (...) w R.

oskarżonego o to, że:

I. W dniu 17 kwietnia 2014r. w R. przy ul. (...), na ulicy, podbiegł i uderzył pięścią w twarz J. S., który siłą uderzenia został pchnięty na zaparkowany samochód, w wyniku czego J. S. doznał stłuczenia okolicy prawego policzka oraz krwiaka w obrębie lewego pośladka, co spowodowało naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej dni 7, przy czym czynu tego dopuścił się działając publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2kk w zw. z art.57a kk

II. W dniu 17 kwietnia 2014r. w R. przy ul. (...), na ulicy, publicznie znieważył słowami obelżywymi J. S. mówiąc do niego: ”ty cioto”, przy czym czynu tego dopuścił się działając publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego,

tj. o przestępstwo z art. 216 § 1kk w zw. z art.57a kk

1.  uznaje oskarżonego M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a kk opisanego w pkt I części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a kk i art. 33 § 1 i 3 kk orzeka wobec oskarżonego karę grzywny w ilości 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2.  uznaje oskarżonego M. K. za winnego tego, że w dniu 17 kwietnia 2014r. w R. przy ul. (...), na ulicy, publicznie znieważył słowami obelżywymi J. S. mówiąc do niego: ”ty cioto” tj. o czyn z art. 216 § 1 kk i za to na podstawie art. 216 § 3 kk odstępuje od wymierzenia kary;

3.  na podstawie art. 46 § 2 kk orzeka od oskarżonego nawiązkę w kwocie 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych na rzecz pokrzywdzonego J. S.;

4.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 170 (sto siedemdziesiąt) złotych i obciąża go opłatą w kwocie 120 (sto dwadzieścia) złotych.

Sędzia:

Sygn. akt II K 533/14

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2014 r. pokrzywdzony J. S. wraz z dwoma znajomymi mężczyznami podjechał pod sklep spożywczy na ulicy (...) w R.. Z uwagi na fakt, iż przed sklepem nie było wolnego miejsca do zaparkowania, mężczyźni zaparkowali samochód po drugiej stronie ulicy – pod Hotelem (...). W tym czasie w hotelu przebywał oskarżony M. K.. Widząc zaparkowany samochód, oskarżony wychylił się z okna i poprosił kierowcę pojazdu o przepakowanie, co mężczyzna uczynił.

J. S. udał się wraz z J. W. do sklepu. Po wyjściu ze sklepu mężczyźni zobaczyli, iż w ich kierunku biegnie zdenerwowany oskarżony. O silnym wzburzeniu świadczył fakt, iż M. K. wybiegł z hotelu w samych skarpetkach. Między mężczyznami doszło do ostrej wymiany zdań, w trakcie której oskarżony nazwał pokrzywdzonego J. S. słowami „ty cioto”. W następstwie kłótni mężczyźni zaczęli się szarpać i wzajemnie wyzywać. Oskarżony uderzył pokrzywdzonego w twarz. Siłą uderzenia J. S. został pchnięty na zaparkowany w pobliżu samochód.

W wyniku zdarzenia J. S. doznał stłuczenia okolicy prawego policzka oraz krwiaka lewego pośladka, co spowodowało naruszenie czynności narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego M. K. (k. 43 – 44, 62 – 63, 64 – 65, 99v.)

- zeznań pokrzywdzonego J. S. (k. 2 – 3, 20, 62 – 63, 100 – 101)

- zeznań świadków: J. W. (k. 19, 64 – 65, 101v. – 102), G. F. (k. 27, 101), R. B. (k. 50, 102), K. K. (2) (k. 51, 55, 119) i J. J. (k. 47 – 48, 119v.)

- protokołu oględzin z dokumentacją fotograficzną (k. 10 – 11)

- historii choroby (k. 21 – 22)

- opinii sądowo – lekarskiej (k. 28)

Oskarżony M. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W trakcie rozprawy sądowego skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym. Oskarżony przyznał, iż w dniu 17 kwietnia 2014 r. przebywał w Hotelu (...). W pewnym momencie dostrzegł, że pod hotelem parkuje samochód. W związku z tym wychylił się z okna i poprosił o przestawienie pojazdu. Oskarżony podkreślił, iż bardzo zdenerwował się tym zdarzeniem. W związku z tym wybiegł z hotelu w samych skarpetkach. Przebiegł na drugą stronę ulicy, gdzie byli J. S. i J. W.. Oskarżony przyznał, iż jeden z mężczyzn zaczął go prowokować, czym wyprowadził go z równowagi. Dodał, iż jeden z mężczyzn uderzył go w twarz i odepchnął. Następnie próbował zadać kolejny cios, w związku z czym oskarżony broniąc się popchnął go na zaparkowany w pobliżu samochód. Oskarżony zaprzeczył, by uderzył pokrzywdzonego w twarz. Równocześnie przyznał, iż w momencie zdarzenia znajdował się pod wpływem alkoholu, gdyż w hotelu wypił 2 – 3 piwa.

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego M. K. (k. 43 – 44, 62 – 63, 64 – 65, 99v.)

- karta karna (k. 139 – 140)

Postawa oskarżonego M. K., który nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów stanowi przyjętą przez niego linię obrony i nie zasługuje na aprobatę Sądu. Równocześnie wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę w części, gdzie podaje, iż był mocno zdenerwowany, a pokrzywdzony wraz z J. W. zachowywali się prowokacyjnie. Potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym znajduje również twierdzenie oskarżonego, iż pomiędzy nim, a pokrzywdzonym oraz J. W. doszło do szarpaniny. Równocześnie Sąd nie zaakceptował twierdzenia M. K., by działał on w ramach obrony koniecznej, gdyż nie doszło do bezpośredniego i bezprawnego zamachu, a oskarżony, wybiegając z hotelu, sam sprowokował zajście.

Pokrzywdzony J. S. w swoich zeznaniach podał, iż oskarżony od początku był bardzo wulgarny i agresywny. Jeszcze znajdując się w hotelu wykrzykiwał wyzwiska przez okno. W pewnym momencie agresywny oskarżony wybiegł z hotelu w skarpetkach i zaatakował go. Gdy J. W. chciał odciągnąć oskarżonego, ten kopnął go. Pokrzywdzony podkreślił, iż spokojnie i grzecznie prosił oskarżonego by ten zostawił go w spokoju. Kategorycznie zaprzeczył, by doszło do kłótni i szarpaniny. To oskarżony atakował. Pokrzywdzony przez cały czas bał się oskarżonego. Równocześnie J. S. dodał, iż początkowo nie chciał przyjąć nałożonego na niego mandatu karnego, gdyż nie krzyczał i nie awanturował się.

Zeznania pokrzywdzonego jakkolwiek spójne i konsekwentne zasługują na wiarygodność jedynie w części. Nie można zaakceptować twierdzeń pokrzywdzonego, iż zachowywał się grzecznie i spokojnie. Przesłuchani w sprawie świadkowie przyznali, iż między stronami doszło do kłótni i wzajemnych wyzwisk. Świadkowie ci przyznali również, iż między mężczyznami doszło do wzajemnej szarpaniny. Zdaniem Sądu postawa pokrzywdzonego ma na celu przedstawienie go w korzystnym świetle i większe obciążenie oskarżonego.

Świadek J. W. w znacznej części potwierdził zeznania pokrzywdzonego. Przyznał, iż oskarżony od początku zachowywał się wulgarnie i agresywnie. Oskarżony kopnął go w żebra, a następnie zaatakował pokrzywdzonego. Równocześnie potwierdził, iż pomiędzy oskarżonym, a pokrzywdzonym doszło do kłótni. Zdaniem Sądu zeznania świadka mają na celu obronę pokrzywdzonego. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, iż w chwili zdarzenia świadek znajdował się pod wpływem alkoholu.

Zarówno R. B. – ekspedientka, jak i G. F. – właściciel sklepu zeznali, że między stronami doszło do szarpaniny. Świadkowie zgodnie zeznali, iż przed zdarzeniem między mężczyznami doszło do ostrej wymiany zdań – kłótni. Świadek R. B. przyznała, iż nie widziała, który z mężczyzn uderzył pierwszy. Świadek G. F. dodał, iż w przepychance brał udział również J. W.. Przyznał, że J. S. został pchnięty na jego samochód w związku z czym doszło do wgniecenia drzwi. O sprawie powiadomił Policję, która ukarała pokrzywdzonego mandatem karnym. Zdaniem świadka pokrzywdzony mógł zostać uderzony w twarz, gdyż miał widoczne zaczerwienienia.

Świadek K. K. (2), który przebywał w dniu zdarzenia wraz z oskarżonym w Hotelu (...) zeznał, iż obserwował szarpaninę, do której doszło przed sklepem z okna. Z zeznań tego świadka wynika, iż pokrzywdzony oraz J. W. prowokowali oskarżonego. W wyniku szarpaniny J. W. przewrócił się. Świadek podał również, że oskarżony zachowywał się spokojnie. Według tego świadka pokrzywdzony sam przewrócił się na ziemię kiedy rzucił się na oskarżonego. Po tym uderzył w bok samochodu. Świadek podał, iż wówczas przed zdarzeniem wypił 10 piw i trochę wódki. Nie obserwował cały czas zdarzenia, a tylko podchodził do okna. Zeznania tego świadka z uwagi na dużą ilość wypitego tego dnia alkoholu oraz obserwowanie tylko fragmentów zdarzenia nie zasługują na wiarę.

Świadek J. J. również obserwował zajście z okna hotelu i słyszał podniesione głosy. Widział jak oskarżony odchodził spod sklepu, kiedy mężczyzna machnął w okolicę twarzy oskarżonego. Wtedy drugi z mężczyzn rzucił się na oskarżonego, a ten go odepchnął. Potem świadek nie wiedział co się stało, jednak mężczyzna poleciał na samochód. Świadek nie wiedział o co chodził w tym zdarzeniu. Mężczyzna leciał na samochód głową, ale świadek nie widział jaką częścią ciała niego uderzył. Zeznania tego świadka tylko częściowo można uznać za wiarygodne. Pozostają one w sprzeczności z ustaleniami w sprawie, a zwłaszcza z zeznaniami J. S. i J. W..

Sąd zważył co następuje:

M. K. został oskarżony o popełnienie czynu zabronionego z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a kk polegającego na tym, ze w dniu 17 kwietnia 2014 r. w R. przy ul. (...), na ulicy, podbiegł i uderzył pięścią w twarz J. S., który siłą uderzenia został pchnięty na zaparkowany samochód, w wyniku czego J. S. doznał stłuczenia okolicy prawego policzka oraz krwiaka w obrębie lewego pośladka, co spowodowała naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej dni 7, przy czym czynu tego dopuścił się działając publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Oskarżony – jak sam przyznał – był bardzo zdenerwowany. Zachowanie pokrzywdzonego oraz J. W. dodatkowo go wzburzyło. Nie bez wpływu pozostaje fakt, iż zarówno oskarżone, jak i pokrzywdzony znajdowali się pod wpływem alkoholu. Jednakże zachowania oskarżonego nie można potraktować jako działanie w obronie koniecznej. Równocześnie oskarżonemu postawiono zarzut popełnienia czynu zabronionego z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 57a kk, tj. publicznego znieważenia słowami obelżywymi J. S. mówiąc do niego: „ty cioto”, przy czym czynu tego dopuścił się działając publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Równocześnie oskarżony został sprowokowany przez pokrzywdzonego. Słowa oskarżonego były odpowiedzią na wyzywające zachowanie pokrzywdzonego. Pomiędzy tymi zachowaniami istniała ścisła zależność. Tym samym Sąd może na zasadzie art. 216 § 3 kk odstąpić od wymierzenia kary.

W ocenie Sądu analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w sposób jednoznaczny wykazała, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a kk. Równocześnie analiza zebranego materiału dowodowego nie pozwala na przyjęcie by oskarżony dopuścił się popełnienia czynu z art. 216 § 1 kk działając publicznie i z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego. Zdaniem Sądu zachowanie oskarżonego nie miało charakteru czynu chuligańskiego. Pomiędzy mężczyznami doszło do gwałtownej wymiany zdań. Zarówno oskarżony, jak i pokrzywdzony krzyczeli, używali słów wulgarnych. Równocześnie świadkowie potwierdzili, że słyszeli krzyki, jednak nie potrafili wskazać jakie słowa dokładnie padły.

Uznając oskarżonego za winnego popełnienia zrzucanego mu czynu z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a kk, Sąd na podstawie art. 157 § 2 kk w zw. z art. 57a kk i art. 33 § 1 i 3 kk orzekł wobec niego karę grzywny w ilości 120 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 zł.

W ocenie Sądu wymierzona kara grzywny jest adekwatna do zachowania oskarżonego i mieści się w granicach jego możliwości finansowych. Sytuacja materialna oskarżonego jest dość dobra. Jest właścicielem mienia o sporej wartości Prowadził działalność gospodarczą. Kara ta uwzględnia również stopień społecznej szkodliwości czynu, który w ocenie Sądu jest znaczny z uwagi na fakt, iż zostało zagrożone podstawowe dobro prawne takie jak zdrowie człowieka. Zachowanie oskarżonego doprowadziło do powstania u pokrzywdzonego „lekkich” ciała.

Uznając oskarżonego za winnego tego, że w dniu 17 kwietnia 2014 r. w R. przy ul. (...), na ulicy, publicznie znieważył słowami obelżywymi J. S., mówiąc do niego: „ty cioto”, tj. popełnienia czynu z art. 216 § 1 kk, Sąd na podstawie art. 216 § 3 kk odstąpił od wymierzenia kary.

Na podstawie art. 46 § 2 kk Sąd orzekł od oskarżonego nawiązkę w kwocie 1500 zł na rzecz pokrzywdzonego J. S.. Kwota ta pozwoli pokrzywdzonemu na pokrycie kosztów leczenia i będzie równocześnie zadośćuczynieniem za ból i cierpienie.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sadowe w postaci wydatków w wysokości 170 zł i obciążył go opłatą w kwocie 120 zł.

Sędzia: