Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Raciborzu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 345/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

S. Z.

w dniu 7 marca 2020r. w P. na ulicy (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (1,12 mg/l i 1,16 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadziła w ruchu lądowym samochód osobowy marki D. S. o nr rej. (...), będąc już wcześniej prawomocnie skazana za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 22.08.2019 roku sygn. akt (...) i jednocześnie pomimo ciążącego na niej obowiązku opieki, znajdując się w stanie nietrzeźwości przewoziła jako pasażerów nieprawidłowo umocowanych fotelikach swoje małoletnie dzieci K. S. i M. A. narażając je na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 7 marca 2020 r. przybywająca wówczas w R. oskarżona S. Z. w wyniku sytuacji konfliktowej z partnerem dokonała spożycia alkoholu w postaci wódki. Następnie, w niewielkim czasie po spożyciu alkoholu, chcąc pojechać do K. do rodziców wsiadła do samochodu marki D. S. o nr rej. (...). DO samochodu zabrała również dwójkę sowich małoletnich dzieci tj. kilkumiesięczną K. S. oraz kilkuletniego M. A.. Następnie oskarżona rozpoczęła prowadzenie samochodu. Będąc w P., na ul. (...), oskarżona zaczęła odczuwać silne działanie wcześniej spożytego alkoholu. Miało to wpływ na przebieg prowadzenia pojazdem. Oskarżona zjeżdżała na pobocze i chodnik. Znajdując się w P. na ul. (...) również zjechała na chodnik. Zdarzenie to zauważył tamtejszy mieszkaniec, który zachowanie to odebrał jako niepokojące. Udał się więc za oskarżoną swoim samochodem i zawiadomił policję. Kiedy udało się mu zatrzymać oskarżoną odebrał jej kluczyki pojazdu aby uniemożliwić dalszą podróż. Na miejsce, z polecenia dyżurnego, przybyli funkcjonariusze Policji. Pełniący służbę J. N. zastał na miejscu zgłaszającego mężczyznę oraz oskarżoną siedzącą na miejscu kierowcy samochodu. W samochodzie znajdowali się w/w małoletni w fotelikach. Żaden z fotelików nie był jednak przypięty do siedzenia. Dzieci nie był również zapięte w samych fotelikach. Oskarżona była widocznie nietrzeźwa. Zachowywała się agresywnie. Zastosowano środki przymusu bezpośredniego i przewieziono oskarżoną do KPP w R. celem pomiaru ilości alkoholu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzone badania urządzeniem (...) wykazały odpowiednio zawartość u oskarżonej 1,12 mg/l i 1,16 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Następnie oskarżona została zwolniona.

Z opinii przedszkola do, którego uczęszcza syn oskarżonej M. A. wynika, że dziecko jest zadbane, rozwija się prawidłowo, a oskarżona bardzo interesuje się synem i jego rozwojem.

S. Z. ma 31 lat. Posiada wykształcenie gimnazjalne, bez zawodu. Nie pracuje. Poprzednio pracowała za granicą. Otrzymuje świadczenia w wysokości 2000 zł. Jest panną. Posiada dwoje dzieci, które pozostają na jej utrzymaniu. Nie była leczona psychiatrycznie, neurologicznie i odwykowo.

Oskarżona Była karana za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w R. z dnia 22.08.2019 roku sygn. akt (...)

W związku z w/w wyrokiem, w którym orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 3, w dniu 31.03.2020 wydana została decyzja Prezydenta Miasta R. (...) o cofnięciu oskarżonej uprawnienia do kierowania pojazdami.

Wyjaśnienia oskarżonej S. Z.

Zeznania świadka J. N.

Protokół użycia urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu

Świadectwo wzorcowania

Odpowiedź z Wydziału Komunikacji

Informacja z ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego

Informacja z bazy (...)

Opinia dot. Małoletniego M. A.

Dane o karalności

Wyrok SR w R. z 22.08.2019 (...)

k. 6-7, 27-28,k. 97

k.30, k. 97-98

k. 2

k. 23

k. 18

k. 21

k. 22

k. 92, k. 98

k. 15-16, k. 62-63, k. 87-88

k. 14

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

xxx

xxx

xxx

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

xxx

xxx

xx

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonej S. Z.

Zeznania świadka J. N.

Pozostałe dowody

Oskarżona S. Z., zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed sądem konsekwentnie przyznawała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. W toku postępowania przygotowawczego opisała okoliczności zdarzenia w sposób zbieżny i tworzący logiczny ciąg wydarzeń. Podała motywy swojego działania i trasę, którą pokonała. Nie negowała tego, że spożywała wcześniej alkohol w postaci wódki oraz że to ona prowadził samochód D. S.. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonej nie budzą wątpliwości – są spójne i logiczne. Oskarżona od początku postępowania nie zamierzała niczego ukrywać. Wskazała, że bardzo żałuje swojego postępowania. Z tego względu jej wyjaśnienia należało uczynić podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka J. N.. Świadek ze zdarzeniem miał styczność w ramach pełnienia obowiązków służbowych. Jako osoba obca dla oskarżonej nie miał powodów aby świadczyć na jej korzyść lub nie. Świadek w sposób szczegółowy opisał stan sytuacji zastanej po przyjeździe na miejsce zdarzenia, zachowanie oskarżonej i usytuowanie dzieci, z którymi podróżowała. Świadek dokonywał pomiaru stanu trzeźwości oskarżonej. Jego zeznania korespondują w pełni z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania świadka jako jasne, logiczne i rzeczowe uczynił podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Pozostałe dowody zgromadzone w postępowaniu nie budziły wątpliwości Sądu ani stron. Wszelkie zgromadzone w aktach sprawy dowody w postaci dokumentów wystawione przez odpowiednie podmioty, w zakresie ich kompetencji, w przepisanej formie i nikt nie kwestionował ich wiarygodności. Karta karna i odpis wyroku skazującego jako dokumenty urzędowe dowodzą okoliczności w nich stwierdzonych, w szczególności faktu uprzedniej karalności oskarżonej.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

xx

xxx

xxx

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

S. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie Sądu realizacja przez oskarżoną znamion czynu zabronionego z art. 178a § 4 k.k nie ulega wątpliwości. Oskarżona w dniu 7 marca 2020 r. poruszając się w ruchu lądowym, na drodze publicznej, pojazdem mechanicznym, znajdowała się w stanie nietrzeźwości bowiem zawartość alkoholu w wydychanym przez nią powietrzu odpowiadała legalnej definicji stanu nietrzeźwości określonej w art. 115 § 16 k.k. Czynu tego dokonała, mimo uprzedniego skazania wyrokiem Sądu Rejonowego w R. za kierowanie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Wobec powyższego zdaniem Sądu w przedmiotowej sprawie zachodziły przesłanki do przyjęcia, że oskarżona swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 k.k.

Jednocześnie oskarżona swoim zachowaniem wypełniła również znamiona przestępstwa z art. 160 § 2 kk polegającego na narażeniu człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu przez osobę obowiązaną do opieki. Znamiona tego przestępstwa zostają zrealizowane w razie "naruszenia przez sprawcę opartych na naszej wiedzy i doświadczeniu reguł postępowania w stosunku do drugiego człowieka, reguł wykształconych dla określenia tolerowanego, ze względu na wagę podejmowanych czynności, stopnia zagrożenia.” (w: Zoll (red.), Kodeks karny, t. 2, 2006, s. 379). Oskarżona prowadząc w dniu 7 marca 2020r. pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości przewoziła jako pasażerów nieprawidłowo umocowane w fotelikach swoje małoletnie dzieci K. S. i M. A.. Zachowaniem tym niewątpliwie naraziła w/w osoby na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jednocześnie jako matka w/w osób była obowiązana do opieki nad nimi.

W związku faktem, iż czyn wyczerpał znamiona określone w dwóch przepisach ustawy karnej, konieczne było przyjęcie kwalifikacji w związku z art. 11 § 2 k.k.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

xxx

xxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

xxx

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxx

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

xxx

xx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

xxx

☐

3.5.  Uniewinnienie

xxx

xxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

xxx

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

S. Z.

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

I.

I.

I.

I.

I.

I.

I.

Wymierzając karę Sąd baczył, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu oraz brała pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanej, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W związku z powyższym za przestępstwo z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 160 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk Sąd wymierzył oskarżonej karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie sądu czyn S. Z. pozostaje czynem zawinionym, a stopień tego zawinienia ocenić należy jako wysoki. Oskarżona jest dorosłą osobą, która zdaje sobie sprawę z tego, że obowiązuje bezwzględny zakaz prowadzenia pojazdów w stanie nietrzeźwości. Ponadto jako matka ma świadomość ciążącego na niej obowiązku opieki nad dziećmi, którego niewątpliwie nie realizuje poprzez przewożenie małoletnich będąc w stanie nietrzeźwości. Ponadto w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego nie ujawniły się żadne okoliczności, które nakazywałyby oskarżonej zachowanie się w sposób zabroniony prawnie. Brak również było podstaw do kwestionowania poczytalności oskarżonej.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd opierał się o kryteria karygodności opisane w art. 115 § 2 k.k. Również i stopień społecznej szkodliwości oceniono jako wysoki. Dobro, w które godzi popełniony występek z art. 178 § 4 k.k., czyli bezpieczeństwo w ruchu drogowym jest dobrem niezmiernie istotnym. Naruszenie zasad bezpieczeństwa stanowi zagrożenie zarówno mienia, ale przede wszystkim zdrowia i życia innych uczestników ruchu. Również w przypadku przestępstwa z art. 160 § 2 k.k. dobrem chronionym jest życie i zdrowie człowieka. Oskarżona swoim zachowaniem wykazała lekceważenie dla prawa i porządku prawnego. Rozważając o społecznej szkodliwości czynu Sąd wziął również pod uwagę sposób i okoliczności jego popełnienia, postać zamiaru i motywację sprawcy. Oskarżona mając bowiem świadomość uprzedniego skazania za jazdę w stanie nietrzeźwości, tym bardziej powinna wystrzegać się wszelkich sytuacji, które mogły narazić ją poraz kolejny na odpowiedzialność karną z tego tytułu. Powinna dążyć do unikania takich zachowań.

Na niekorzyść oskarżonej przemawiała jej uprzednia karalność oraz fakt wysokiej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

Sąd wziął jednakże pod uwagę fakt, że z zebranych w sprawie dokumentów wynika, że oskarżona w sposób prawidłowy sprawuje opiekę nad dziećmi i interesuje się ich rozwojem. W związku z poprzednim ukaraniem za jazdę w stanie nietrzeźwości uczestniczyła już w spotkaniach terapii alkoholowej. Przed sądem wykazała głęboką skruchę. Po zdarzeniu w żaden sposób nie utrudniała postępowania i przyznawała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

W związku z powyższym choć przestępstwo jakie popełniła oskarżona ma co prawda poważny charakter, zdaniem Sądu nie powoduje jednak konieczności orzekania wobec oskarżonej kary bezwzględnej. Biorąc pod uwagę przede wszystkim postawę oskarżonej, jej właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia zastosowano wobec niej na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k. dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary i ustalono okres próby na trzy lata, przyjmując, iż czas ten jest konieczny do sprawdzenia, czy pozytywna prognoza przyjęta co do oskarżonej przez Sąd jest trafna. Sąd przyjął, że pomimo niewykonania orzeczonej kary oskarżona nie popełni ponownie przestępstwa. Świadomość możliwości zarządzenia wykonania kary winna sprawić, że oskarżona będzie zachowywać się poprawnie. Przy tym orzeczony okres próby jest okresem maksymalnym, jaki można orzec wobec oskarżonej. Długość okresu próby niewątpliwie stanowić będzie dla niej dodatkową i realną dolegliwość w związku ze skazaniem.

Ponadto celem urealnienia sankcji orzeczonych wobec oskarżonej w ramach obowiązków okresu próby Sąd na podstawie art. 73 § 1 kk oddał oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk zobowiązał oskarżoną do powstrzymywania się w okresie próby od nadużywania alkoholu.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał zaś oskarżoną do informowania kuratora o przebiegu okresu próby, pisemnie co 3 miesiące.

W związku z czynem z art. 178a § 4 k.k., którego dopuściła się oskarżona na podstawie art. 42 § 3 k.k. orzeczono wobec niej obligatoryjny dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Ratio legis wymierzonego środka karnego polega na tym, aby osoby nie przestrzegające zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego z tego ruchu wyłączyć. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drodze, zmuszenia tych, którzy te zasady łamią do ich przestrzegania i jednocześnie przekonania wszystkich uczestników ruchu o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym regułom. Naganne zachowanie oskarżonej powinno skutkować wykluczeniem jej ruchu drogowego jako kierowcy.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeczono wobec oskarżonej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 złotych na rzecz Funduszu Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. W obecnym stanie prawnym orzeczenie tego środka karnego było obligatoryjne. Wskazanie jego wysokości w dolnych granicach przewidzianych przez ustawodawcę jest wystarczająco surowe, by zrealizować cel represyjny oraz wychowawczy wobec oskarżonej, w szczególności biorąc pod uwagę, że oskarżona obecnie nie pracuje i ma na utrzymaniu dwoje dzieci.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

xxx

xxx

xxx

xxx

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

xxx

1.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

8.

9.

Konsekwencją rozstrzygnięcia merytorycznego było orzeczenie o kosztach postępowania

Sąd na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk w zw. z art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26.05.1982r. Prawo o Adwokaturze w zw. ze stosowanym per analogiam § 1 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 09.03.2018r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z § 11 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie przyznał adwokatowi W. K. jako kuratorowi małoletnich dzieci wynagrodzenie w kwocie 336 złotych oraz zwrot kosztów dojazdu w kwocie 58,40 zł tj. łącznie 394,40 złotych.

Sąd na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 70 złotych i obciążył ją opłatą w kwocie 180 złotych.

2.  1Podpis